-
1 fena
fena [-ɑː] schlecht (z.B. Wetter, Nachrichten); böse (z.B. Lage, Dinge); Mensch schlecht, böse, übel;fena değil! nicht übel!;-i fena etmek jemandem Übelkeit verursachen; vor den Kopf stoßen;-e fena gelmek jemandem schlecht, übel erscheinen; Essen jemandem nicht bekommen;fena gitmek Geschäfte schlecht gehen;fenasına gitmek jemanden verdrießen, ärgern; es tut jemandem leid;fena halde sehr, furchtbar;fena kalpli böse, bösartig;fena kokulu übel riechend;fena olmak sich schlecht fühlen; aufgeregt werden;-i fenaya çekmek Wort usw übel auslegen
См. также в других словарях:
fena kalpli — sf. Herkesin kötülüğünü isteyen, başkaları için kötülük düşünen … Çağatay Osmanlı Sözlük
fena — 1. sf., Ar. fenāˀ 1) İyi nitelikte olmayan, kötü Rüşvet aslında fena şeydir fakat daha fenası rüşvet ayıplığını kaybetmişliktir. B. Felek 2) Üzücü Bu savaş yılları o kadar fena ve ağır felaketler öğretmişti ki... H. E. Adıvar 3) İstenilen ve… … Çağatay Osmanlı Sözlük
kalpli — sf. Kalp hastalığı olan Birleşik Sözler açık kalpli fena kalpli iyi kalpli katı kalpli taş kalpli … Çağatay Osmanlı Sözlük
